Lutowanie twarde (ang. brazing) jest procesem łączenia ze sobą dwóch elementów za pomocą ciepła i spoiwa o temperaturze topnienia wyższej niż 427 ºC (800 ºF), ale niższej niż temperatura topnienia łączonych ze sobą metali.
Materiał-spoiwo wykorzystywany do lutowania twardego jest różnorodny i zależy od typu materiału, z jakiego wykonane są elementy przeznaczone do łączenia. Najczęściej stosowane spoiwa to: miedź fosforowa, srebro, nikiel i kobalt, stopy aluminiowo-krzemowy, miedziany, miedziowo-cynkowe i magnezowe.
Celem tego procesu jest otrzymanie trwałego, bardzo wytrzymałego połączenia elementów o takim samym lub różnym materiale przy pomocy prostego procesu oraz wykorzystania technik produkcji prostej, gdy produkty wytwarzane są w sposób ciągły na skalę masową.
Istnieją różne metody przeprowadzenia procesu lutowania twardego jak np: poprzez palniki, opór elektryczny, podczerwień, piece tradycyjne lub indukcję. Lutowanie twarde za pomocą indukcji ma więcej zalet w porównaniu do innych metod.
Lutowanie pierścienia zwarciowego w wirniku
Lutowanie twarde płytek z węglików spiekanych
Pobierz ten informator odnośnie lutowania twardego (ang.), aby dowiedzieć się więcej o różnych zaletach i zastosowaniach lutowania.
